"Z365" edo "Zinemaldia urte osoan" Zinemaldiaren apustu estrategiko berria da, non talentu berrien bilaketa, laguntza eta garapena (Ikusmira Berriak, Nest); formakuntza eta zinema-ezagutzen transmisioa (Elias Querejeta Zine Eskola, Zinemaldia + Plus, Zinemagileen elkarrizketa); eta ikerketa, dibulgazioa eta pentsamendu zinematografikoa (Z70 proiektua, Pentsamendua eta eztabaida, Ikerketa eta argitalpenak) elkartzen diren.
"Kamurak poesiaz beteriko animazio bidez ilustratzen ditu gaztearen identitate gatazkak, eta, argi-itzalen erabilerarekin batera, ezagutze bidean dagoen gaztearen erretratu delikatua eraikitzen du", U.A.L, BERRIA
“Hokkaidoko paisaia ederren laguntzaz, janaria balioetsi eta naturak ezartzen dituen garaiak errespetatzera garamatzan film bat da”, Uxue Arzelus Lasa, BERRIA
“Bikaina giroaren eraikuntzan, gainbeheran dagoen mundu bat irudikatzeko modu delikatu eta samurrean”, Luis Martínez, EL MUNDO
“Film nahiko isila da Ulysses, eta, gauza bakoitzei behar duen denbora eskainita, modu pausatuan egiten du aurrera.”, Itziar Ugarte Irizar, BERRIA
Lau ataletan banatutako 212 minutuetako bakoitzean ikuslearen hezur-muina zeharkatzen duen izua da. Lan honekin, Alauda Ruiz de Azúa bere belaunaldiko erreferentziako zinemagileetako bat dela esan daiteke”, Luis Martínez, EL MUNDO
“Almodóvarrek bere gustu bisual onenarekin estaltzen du bere historiaren funtsa, girotze delikatu eta delineatu batekin, eta bere begi jakitunarekin konbinatzen ditu espazioa eta sentimenduak, narrazioan Joycerengana gerturatuko zaituzten edo Edward Hopperri tantaka darien gogo-aldarteak islatzeko”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Ezerk ez eta guztiak azaltzen du haren gogo-aldartea. Ederki identifika gaitezke erabat garaikidea dugun krispazio horrekin”, Mikel G. Gurpegui, EL DIARIO VASCO
“Pansyren irainen makurdura gimnastikoaren karisma eta tramaren zentzu elastikoa bera —zeinak luzatu egiten baitu asaldura, eta, aldi berean, argitu egiten baititu gertaeraren atzean dauden haustura emozionalak— primeran ezkontzen dira ‘bizitza bera bezalakoxe’ film egituratu batean; finean, lotura ukigarrien eta immanenteen batura gisa ulertzen du familia”, Mariona Borrull, GARA
“Film kaotiko bat sinatzen du, ideiaz betea, ideia gehiegitxoz; baina, eskuetan lehertu beharrean, ikus-entzunezko marrazki eldarniotsu, barroko, deformatu eta baldar bihurtzen da”, Borja Crespo, EL CORREO
“Baliteke Francis Ford Coppolak bere azken saietak bota izana fabula neoklasiko, handinahi, aske, erabat libre, aurrerakoi eta bisualki konponezin honetan, non Erroma inperialaren arkitektura-lerroak nahastu egiten baitira DC komikien egileek marraztutako angeluekin”, Begoña del Teso, EL DIARIO VASCO.
“Kontsiderazio ederra eta argia bizitzaren eta heriotzaren gainean, gaixotasunaren mehatxuaren eta soluzio aringarrien inguruan, muga hori, beharrezkoa denean, modu naturalean zeharkatzeko, bultzadarik eta oinazerik gabe”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Interes handiko filma, eutanasia aldarrikatzeko beldurrik ez duen maisu batek inolako ahuleziarik gabe kontatua”, Oskar Belategui, EL CORREO
“Dena da hain musikala, gizatiarra, pozgarria eta dibertigarria, guztia hain itsatsia bizitzaren gauza eta zoriei… Pozarren irteten zara handik, Ravelen ‘Boleroa’ txistukatuz”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Pelikula osoko argazkia da txapela kentzeko modukoa”,U.U. BERRIA
“Estetika ederra ez ezik, nabarmentzekoak dira pertsonaia hotzak ere. Fintasun bisuala da produkzio honetako onena, eta argazkiak mereziko luke aintzatespenik”, Mikel G.Gurpegui, EL DIARIO VASCO
“Protagonistak bezala telebista aurrean sentitu naiz, argiak harrapatuta, haurtzaroan gertatzen zitzaidan eran zer pasatzen den guztiz ulertu gabe, baino begirada kendu ezinik”, Uxue Arzelus Lasa, BERRIA
“Beldurrezko generoari atxikita egon litekeen pelikula bat, baina feminizidioak, indarkeria matxistak eta halako gai sozialki sentikorrak seinalatzeko erretorikak zabaldu eta askatu egiten du, ez lerrokatzeko adina askatu ere”, M. Moleón, LA RAZÓN
“Film honek kontatzen duen istorio xumeak auzi existentzial handiak dauzka inguruan orbitan, isil-isilik”, Alfonso Rivera, CINEUROPA
“Gidoiak ez du bira korapilatsuen beharrik ikuslea harrapatzeko, eta bere planteamenduaren soiltasunean ondo egiten du aurrera”, U.U., BERRIA
“Hautagai posible bat, Zinemaldiak hain kutunak dituen palmares-aldaketa batekin harridura pizteko”, Oti Rodriguez Marchante, ABC
"Dibertimendu jostalari bat da, estralurtarren kontura hegan dabilena, eta oso modu egokian josten du dena Lermanek", Urtzi Urkizu, BERRIA
“Leonardo Sbaragliaren irudia eta karisma itxuragabetzen duten objektibo angeluhandien erabilerak lortzen du aldi berean harridura, errukia, arbuioa eta sinpatia sentitzea manipulatzaile gaixoti batekiko”, Mikel G. Gurpegui, EL DIARIO VASCO
Zer gertatzen ari den ulertu ez baina guztiz harrapatuta uzten zaituen istorioa”, Uxue Arzelus Lasa, BERRIA
“Uzten du pantailan testurik gabeko irudien purutasuna, girotzeko testua baino ez, eta susmo bat bakarrik, iradokitzen duena beste inork ez duela filmatu sekula berak bezala hondarraren, zezenaren eta toreroaren arteko liturgia-bilera hori”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Kapadiak etengabeko aldaketan dagoen eta zenbaitetan itogarria dirudien Mumbai batean kuestionaezinak diruditen horiek kolokan jartzen dituzten emakumeen begiradatik eraikitzen du istorioa, elkarrekin egindako borroka arinagoa dela erakutsiz”, U.A.L, BERRIA
“Jaialdietako film peto-petoa, izugarri arriskatua (..). Ia bi ordu eta erdiz murgiltzen du ikuslea tonu paregabe, gozo, hunkigarri, atsekabetu eta definigaitz batean, zeinak sumindu edo hunkitu egin baitezake. Edo biak aldi berean”, Mikel G. Gurpegui, EL DIARIO VASCO
“Amarru liluragarria, izaki zoragarriz betea”, Begoña del Teso, EL DIARIO VASCO
“Beste bat ez bezalako film bat agertu da, barnetik sotiltasun harrigarriz biluzten zaituzten horietakoa”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Proposamen intimo eta soil bat pertsonen arteko maitasunari, zainketei eta bizitzaren amaierari buruz… Argi-izpi bat ekarri zuen atzo publikoarentzat eta kritikarentzat”, Martín Ruiz Egaña, EL DIARIO VASCO
“Sekulako filma da zalantza guzti-guztietan; begirada sinple batean, ihes egiten duen dirdira batean, Juan Ramónen Platero y yo ahots samurrez eta lasai irakurtzean gauzaturiko zinema-ariketa jarraitua”, Luis Martínez, EL MUNDO
“Inor aspertuko ez duen kontakizun txundigarria”, O. Belategui, EL CORREO
“Andrea Arnoldek seigarren zentzumen bat dauka errealismo sozial eta magikoaren arteko nahasketa hipnotikoa amildegi batean baino gehiagotan maneiatzeko”, Begoña del Teso, EL DIARIO VASCO
Mendeku estrategia fin bat, bere suspense eta hutsuneekin, I. Mateo – A. Artola, GARA
“Zuzendariak erabateko txukuntasunez kontatzen ditu gertaera haren nondik norakoak, eta ez du inolako tentaziorik kontakizuna Nevenkaren begiradatik ateratzeko; sentsibilitatez sakontzen du biktimak biziriko oinazean eta katarsiraino eginiko ibilbidean”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Kasuaren xehetasunen kronologia ematen du, eta, in crescendo, erretratu beldurgarria egiten du Álvarezen abusuzko obsesioaren gainean, zer-nola esku hartzen duten eta zer gorabehera dituzten jazarpena zehazten duten patroiek”, Marta Moleón, LA RAZÓN
“Botere-, anbizio- eta arrisku-joko burutsua, biziki entretenigarria”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Alegia ederra, graziaz betea eta hortzak erakusten dituena; borondate garbia du urratzeko, eta are garbiagoa harridura pizteko eta entretenitzeko” Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Zinema frantses beltz ederra. Iragandako hamarkadetako ‘polar’ handien oinordekoa. Eguneratua. Oso eguneratua”, Begoña del Teso, EL DIARIO VASCO
“Ziztu bizian egiten du aurrera, amildegiaren ertzean mugituz eta gidoi indartsu batek adoreturik”, Fabien Lemercier, CINE EUROPA
“Filmaren erotismoa ez dago esplizitutasunean, ezpada pelikula zeharkatzen duen testuran eta soinu-zuzendaritzan, eta oilo-ipurdia sorrarazten du ASMR bibrazioetara hurbilduz, protagonistak sentitzen duen plazera publikoari transmititzean”, Harri X. Fernández, DEIA
“Noémie Merlant zoragarri eta sentsuala protagonista duela, itxuraz zurruna eta segurua dirudien emakume batena eginez, ironia apur batekin baina erotismo ezkutuz, erraietako ukituarekin (…) filmak sotiltasunez, ausardiaz eta ahalmen bisual handiz islatzen du gozamenaren eta desioaren esplorazio femenino hori”, Júlia Olmo, CINE EUROPA
“Musikala, drama, intriga, thrillerra, eta trantsizioari buruzko hausnarketa sakona”, Oti Rodríguez Marchante, ABC
“Emilia Pérezek legitimitatez eta nobleziaz arpilatzen ditu kulebroi tradizionalaren ohiko osagai guztiak: trama sinesgaitza, ustekabeko biraketak, kasualitate gertaezinak, abesti trauskil askoak eta, finean, egundoko drama. Osagaiak primerakoak dira, eta haien guztien nahasketak tiro batek bezalaxe funtzionatzen du”, Alberto Moyano, EL DIARIO VASCO
“Dirudiena baino askoz gehiago ematen duen tresna bitxia bat: gitarra-jotzaile ijito bati buruzko dokumental gisa aurkezten da, baina, Searching For Sugar Man filmean gertatzen denaren antzera, egundoko familia-sekretu zirraragarri bat bistaratzen du”. Mitxel Ezquiaga, EL DIARIO VASCO
“Zuzendariak modu zirraragarrian kontatzen du familia-istorio hau. Hunkigarria da ikustea zer-nola esploratzen eta kontatzen duen intimitate hori guztia, bitarteko gisa baliatuz protagonisten eta ingurukoen testigantzak, ahotsak, hitzak, solas egiteko moduak, oroitzapen kontrajarriak”, Júlia Olmo, CINE EUROPA
“Mati Diopek Weerasethakul edo Cassavetes sortzaileen zorduntzat du bere burua, eta, kolonizazioaren espiritu errealei ez ezik, mamuei ere egiten die dei”, Begoña del Teso, EL DIARIO VASCO
“Film honetan dena dira amaierak: adiskidetasuna, maitasuna, zinema, oroimena; azken hori izan ezik, hain justu: hori ez da amaiera, hasiera baizik, iragarpen bat, jada ikusten ez dugun eta ez dakigun zerbaitena, baina sentitzen dugu pantailako irudiek ordenan uzten dutela unibertsoa”, Oti Rodríguez Marchante, ABC.
“Los Javis bakarrik dira gai fanatismo sektarioaren izua, haurrak irensten dituen ama baten drama eta kostunbrismo almodoriarra nahasteko. La Mesíasen zazpi orduak film bat izango balira, Urrezko Maskorraren aurrean egongo ginateke”, O. Belategui, El Correo.
“Dramak dena blaitzen du, baina honek ere bai: maitasunak eta, idazketa bikainari esker eta, batik bat, aktore guztien konpromiso itzelari esker, berehala enpatia sentitzen dugun pertsona batzuekiko errespetuak”, Miguel González, Cineuropa.
“Proposatzen duen egitura oso konplexuarekin bat datorren zehaztasun miresgarriarekin gertatzen da dena”, Luis Martínez, El Mundo.
“Mamántula bere hasierako proposamen harrigarritik askoz harago doa, eta hauslea eta entretenigarria den esperientzia bilakatzen da, zinema esperimentalaren ingeniaritzaren onena eta thriller narratiboaren tentsioa bateratuko balitu bezala”, M. G. Rebolledo, La Razón.
“Benetan harrigarria da japoniarrak duen abilezia gutxirekin eraikitzen joateko, eta behar dena baino gehiago ez erabiltzeko: hitz bakoitza da beharrezkoa pertsonaiak osatzeko, pertsonaia bakoitza da beharrezkoa istorioak aurrera egiteko, eta ezer ez dago sobran, ezer ez da apaingarria”, Uxue Arzelus, Berria.
“Tzu Huiren eta Ping-Wenen filmaren bertuterik handia da, nahita, eskala txiki bat hartu dutela erreferentziatzat eta horrek aukera eman diela ideia sotil eta argien multzo bat ongi baliatzeko”, Mariona Borrull, Gara.
“Campillok zehaztasunez harrapatzen du isiluneen eta begiraden adierazgarritasuna, bai eta itxuraz hutsala den familia-argazki baten atzean ezkutatzen den tristura infinitua ere”, Nando Salvà, El Periódico.
“Forma txukunekin eta thrillerraren iluntasunarekin, El sucesor filmak harritu egiten gaitu protagonista hausten den bitartean: ihesi doa aitaren lagunaren begirada gizatiarretik, bizilagunarengandik eta behatzen duten eta bere negar atsekabetua gaizki ulertzen duten gizartearen begietatik”, Itziar Altuna, El Diario Vasco.
“Thriller psikologikoa, slasher baten antzekoa, bilauek beren neurriko zapata harrapatzen duten proposamen mota horietan sartzen da, Quentin Tarantinoren Death Proof (2007) eta Craig Zobelen The Hunt (2020) bezala”, Harri X. Fernández, Noticias de Gipuzkoa.
“Sororitatez betetako istorio eder bat”, Urtzi Urkizu, Berria.
“Erabat femeninoa den elkartasun modu baten erretratu hunkigarria, eta ikusleak jarlekuan iltzatuta uzten dituen biziraupen-istorio horietako bat”, Nando Salvà, El Periódico.
“Amatasuna eta erditzearen ekintza bera modu pertsonalean aurkezten ditu Cambordak, arreta emakumearen gorputzean jarriz eta intuizioa helduleku duela”, Iraitz Mateo eta Amalur Artola, Gara.
“Espainiar zinematografiak azken urteetan etengabe bultzatu duen landa-zinema intimistaren arrasto kostunbrista hori guztia jasotzen du, emakumeen arteko besarkadez, min partekatuz eta itxaropen-lurraldez –bestelako bizitza bat imajinatu daiteke horietan, bai eta bizi ere–– osatutako mapa bisualak marrazteko”, Marta Moleón, La Razón.
“Ezin dibertigarriagoa izan da ulertezin zaidan mundo horren jolasean barneratzea, deserosotasunarekin gozatzea. Eta zinemagile suediarrak are errazagoa egiten du umorea, eta zenbaitetan misterio kutsu bat gehituz”, Uxue Arzelus, Berria.
“Larssonek surrealistak eta oso identifikagarriak diren egoeren arteko oreka polita duen istorioa eraiki du; sofa, ohe eta komoda eta guzti”, Uxue Arzelus, Berria.
“Coixetek filmak oinarri duen eleberria aldatu du eta dimentsio ausartagoa eman dio, eta amaiera konpontzailea eman dio istorio benetan gogor bati; ikusleak deseroso eta harrituta sentituko dira aldi berean”, Alfonso Rivera, Cineuropa.
“Un amor pertsonaia nagusiaren hutsunearen eta ziurgabetasunaren gainean eraikitzen da; haren ihes-plan bakarra korrika hastea da”, Luis Martínez, El Mundo.
“Izan nahi duen horixe da: film txiki eta zintzoa, tarteka hunkigarria eta ederra. Ospetsua izateko aukera izan zuen baina ez izatea erabaki zuen pertsonaia baten bizitza kontatzen digu eta, hortik harago, beste zerbait ere kontatzen digu: nola bihurtzen garen garen pertsona”, Dario Caruso, Cineuropa.
“Alemania ez da film tristea; aitzitik, nerabe baten ikuspegitik kontatuta, haren familiarentzako maitasun-gutun bat da, erresistentziaren, afektuaren eta erresilientziaren gorespena iraultza digitalaren aurreko garai batean –orduan, kasetea zen abestiak, emozioak eta sentimenduak helarazteko bidea–”, Alfonso Rivera, Cineuropa.
“Gozamena da filma: umorez eta sakontasunez betetako egoerak, ongi ekarritako elkarrizketa ‘azkarrak’ eta garapen ziniko eta estimulagarria”, Oti Rodríguez Marchante, ABC.
“Erritmo biziko filma da Puan, fin kontatzen dute zuzendariek istorioa, eta hitzetan ere asmatu egiten du une oro”, Urtzi Urkizu, Berria.
“Retjmanek egoera komikoen arasa batean jartzen ditu protagonistak, eta deadpan (espresiorik gabea) umorezko burutazioekin ebazten ditu horiek, Jim Jarmuschen eta Aki Kaurismäkiren estiloan –bide batez, ez dei horiei inbidiarik zertan izan–.", Mariona Borrull, Gara.
“Behin filma amaituta, denbora apur bat pasatu, eta irudietan agertu denaren gainean pentsatzen jarraitzeko bide ematen du Un silence-k. Gidoi on batekin lortzen den zerbait da. Eta filmak badu hori, zuzendariaren esku onarekin batera.”, Urtzi Urkizu, Berria.
“Elkarrekiko maitasun-sentimenduei kateorratzez lotutako kontzientziaren eta oroimenaren pixkanakako galeraren kronika humanistikoa”, Oti Rodriguez Marchante, ABC.
“Bikaintzat jo daitekeen irudi- eta testu-xehetasunarekin kontatuta dago”, Oti Rodríguez Marchante, ABC.
“Besarkadek, malkoek eta atzealdeko soinuak – euria eta tximistaren bat– zintaren atmosfera berezia eraikitzen laguntzen dute”, Alberto Moyano, El Diario Vasco.
“Gelditutako denborarekiko fintasun, zehaztasun eta gustu txundigarriak”, Luís Martínez, El Mundo
“Mirari bat da zenbait film existitzea, eta Sultana’s Dream horietako bat da”, Oskar Belategui, El Correo.
“Bikaina da Sultana’s Dream alderdi estetiko eta sentsorialean: bi dimentsiotako animazioaren akuarelak, ahalik eta teknologia gutxien erabilita ez dadin artisau-lanaren mimoa galdu. Freskagarria da horretan murgiltzea”, Mikel G. Gurpegui
“Azken urteetan, film bat bera ere ez da hurbildu ere egin Isabel Herguerak korrespondentzia intimo, fantasiatsu eta filosofiko moduko hau egiteko baliatu duen askatasunera”, Mariona Borrull, Gara.
“Gálvezek eta bere taldeak maitagarriekin oso lotuta dagoen unibertso fantasmagoriko eta deabruzko bat ‘altxatzen dute’ literalki”, Begoña Teso, El Correo.
“Dolores Fonziren opera prima dibertigarria freskotasunez eta talentuz beteta dago, eta familia mota posibleen gainean eraikia eta The Velvet Underground & Nicoko arrakastez animatua”, Alfonso Rivera, Cine Europa.
“Errespetu handiz filmatu da pelikula, gertutasunez eta maitasunez, eta saiatzen da dramatismoetan ez erortzen” , Amalur Artola, Gara.
“Ezagutzaz, izaeraz eta espresioz beteriko filma, bai eta suspensez, umorez eta serioarekiko begirada serioz ere, eta animazioaren generoaren barruan dotoreziatzat har genezakeen zerbaitekin”, Oti Rodríguez Marchante, ABC.
“Misterioan eta horren bidegabekerian, filmak harrapatu egiten gaitu, harritzeko, mintzeko eta, hala eta guztiz ere, liluratzeko”, Luis Martínez, El Mundo.
“Zientzia-fikziozko elementu txikiak hartzen ditu abiapuntu, maitasun-triangelu baten bizipenak nolabaiteko umore beltzez kontatzeko”, Alex Zubiria, Deia.
“Ausarta da lehen eszenatik, aukeraketa formal batzuetan eta gidoiaren garapenean. Zirkularra da istorioa”, Urtzi Urkizu, Berria.
“Dena esanda dagoela dirudienean, eskertzen da film batek zerbait desberdina edo bestela kontatzea. Ildo horretan, Kalakek ikusleak harritzea lortzen du”, Mikel G. Gurpegui, El Diario Vasco Especial.
“Modu harrigarrian, Perfect Days obra xarmagarria, kezkagarria eta hunkigarria da, Yasujiro Ozu japoniar zinemaren mitoaren berariazko oihartzunekin”, Stephen Dalton, The Film Verdict.
"Animaziozko zinema egiteko, ulertzeko eta gozatzeko modu bat, estilo paregabea duena alderdi bisualean eta espiritualean", Oti Rodríguez Marchante, ABC.
“Hain zuzen, bizitzari, heriotzari eta irudimenari buruzko fabulatzat har daiteke Miyazakiren filma, kutsu autobiografikoa ere izan dezakeena”, Ainhoa Sarasola, Berria.
“Haurrak eta helduak harrapatuko ditu, biak ala biak, jatorrizko sentimenduez hitz egiten duelako; zurztasunaz, kasu”, Oskar Belategui, El Correo.
"Bayonaren filma (txundigarria da istripuaren eszenetan eta kokalekuetan) haragira baino gehiago arimara doa", Oti Rodríguez Marchante, ABC.
"Egunerokotasunaren deabruzko arkitektura delikatua", Begoña del Teso, El Diario Vasco Especial.
"Drama hunkigarria, urrun dagoena Hirugarren Reicharen sarraski-eremuei buruzko filmekin lotu ohi ditugun ohiko erregistroetatik", Koldo Landaluze, Gara.
“Neurri berean ageri ditu zuzentasun formala eta atenporalitate estetikoa”, Juan Zapater, Noticias de Gipuzkoa.
“[Zinemaldiko] film espainiar konplexu eta ausartena”, Elsa Fernández-Santos, El País.
“Black is Beltza II: Ainhoa filmaren estreinaldia bihurtu zen Zinemaldiko gertaerarik popularrena, ozenena eta hunkigarriena”, Amaia Ereñaga, Gara.
“Film ausart honetan, fikzioak eta errealitateak bat egiten dute gaur egungo egile-zineman gutxitan esploratutako gaiei argi egiteko”, Cristobal Soage, Cineuropa.
“Umorez beteriko kontakizuna”, Uxue Arzelus, Berria.