Migratzaile asko euren burua ezagutzeko ispilu baten bila bizi dira; ez dira hemengoak, baina hangoak ere ez dira. Los Williams / Williamstarrak film luze dokumental eta familiarra da, kirolari buruzkoa, Iñaki eta Nico Williamsek lehen pertsonan kontatua. Bi anai futbolari, euskaldun eta beltzek (ghanatarren ondorengoak) euren historia harrigarria erakusten digute euren bizitzako bi urte erabakigarrienen bidez. Qatarreko Munduko Txapelketan bi selekzio ezberdinekin parte hartu zutenekoa, 40 urteren ostean Athletic Clubek Errege Kopa irabazi zuenekoa, Nicok Eurokopan irabazi zuenekoa, etab. Nazioarteko bi izar, euren iraganarekin eta etorkizunarekin aurrez aurre, bizitza markatu dien gatazketan zehar: arrazakeria, nortasuna, frustrazioa, anbizioa, eta arrakasta.

Elkarrizketa esklusiboekin eta Chaplinen ondarerako aurrekaririk gabeko sarbidearekin, artistaren herentzia erromaniaren esplorazio argigarria da filma, elkarrizketa intimoetatik, film-zatietatik, etxeko filmetatik eta gaur egungo artista erromani ospetsuen ekarpenetatik abiatuta eratua.

Udako egunsentia. Donostiako neska gazte bat Haizearen Orrazira doa. Eduardo Chillida zaharra datorkio gogora, txikitatik maiz joaten baitzen eskultorea hara. Gaur egun, harkaitzetan sustraitutako hiru eskulturak, itsasoarekin eta haizearekin etengabeko elkarrizketan, bere hiriaren eta euskal kostalde osoaren ikur izatera iritsi dira. Egunsentian, Jone gazteak eskultoreaz galdetzen dio bere buruari, eta haren bila joango dela hitz ematen du.

"1979an Zikuñagako Ama Birjina desagertu egin zen eta bertako biztanleak euren irudi ikonikorik gabe geratu ziren. Hutsune bat horma-hobian. Hutsune kolektibo bat. Hutsuneei buruzko filma da hau. Nire aita Juanmi Gutiérrez zinemagilea duela urte batzuk hil zen. Orain, denbora igaro dela, bere filmetara itzuli eta oroimen pertsonaleko ariketa bat egiten dut irudiaren medioz, edo hobeki esanda, horien absentziaren bidez. Izan al daiteke irudi baten falta haren presentzia bezain indartsua? Hala bada, zer egin hutsune horrekin?" (Pello Gutiérrez Peñalba)

Bernardok eta Esperanzak 1978an ezagutu zuten elkar Bilbon, garai hartako egoera politiko asaldatuen erdian biak unibertsitate-ikasketak egiten ari zirenela. Harreman ez-jarraitua izan zuten, topaketa grinatsuz eta azalpenik gabeko desadostasunez betea. Alabaina, Esperanzak ezagutzen ez zituen bere izeba eta lehengusua bisitatzeko asmoz Habanara egindako bidaia batean, betirako banandu ziren 2001ean.

Aita eta osabak hil ondoren, Jonek −Josemiren alabak− Ibarretxe anaiei buruzko dokumental bat egitea erabaki zuen. Aitzindariak euskal ikus-entzunezkoen sektorean, sortzaileak, trauskilak eta geldiezinak; made in Euskadi zinemaren aldeko apustua egin zuten hori errealitatea izan baino askoz lehenago. Ibarretxe anaien filmografia aztertuz eta haiekin egondako pertsonekin hitz eginez (Stephen Fry, Echanove, Ramon Barea, Santiago Segura, José Luis Rebordinos), Jonek apurka-apurka deskubrituko du hiru anaien zinema euren buruaren isla baino ez dela.

ETAk bere familia bahitu, Estatuak aita torturapean hil eta 40 urtera, Tamara Muruetagoienak egiaren bilaketa nekaezina egiten du eta aurrez aurre, familiaren tragedia kontatu: iraultza zerga, ETAk 17 egunez bahitu izana, familiaren desegituratzea, estatuko jazarpena, presio politikoa, epaiketa, gurasoen atxiloketa, torturak, hilketa... Baina baita bere bidea ere, egia jakitekoa, aitortzekoa eta elkarrizketa erabiltzekoa gatazkak konpontzeko tresna nagusi gisa.

La bola de cristal telebista-saio mitikoaren jaiotzaren 40. urteurrenean, dokumentalak haren sortzailea ezagutuko du, bere garaira aurreratutako emakume moderno eta ausarta. Los poderes de Lolo lanak haren seme-alaben, lagunen eta lankideen ikuspegia jasotzen du. Javier Gurruchagak, Kiko Venenok, Loquillok, Anabel Alonsok eta beste hainbatek La bola saioan Lolo Ricorekin lan egitea nolakoa izan zen gogoraziko digute: gizarteak eman zion zeregin tradizionalaren aurka matxinatu zen emakumea izan zen.

Benito Ansola zinemagilearen bizitza ibilbide hartuta eta Miren Agur Meabe idazlea bidelagun ditugula, euskal zinemagintzaren historian barrena bidaiatuko dugu, bai euskal zinema eta bai euskarazko zinema erein zirenetik gaur egun bizi duten loraldiraino. Miren Agur Meabe ez da bakarrik izango ordea. Bidaia honetan, luxuzko laguntzaileak izango ditugu. Euskal zinemagintzaren bilakaeraren lekuko eta protagonista izan diren hainbat zinemagile euskaldun arrakastatsu izango ditugu kontalari.

Kotxe bat, musika, berrogei urtetik gorako bi dibortziatu jo ta fuego txortan... Zer atera daiteke gaizki? Dena! Xabier eta Miren itsatsita geldituko dira, eta hortik aurrera, zoragarria behar zuen gaua, infernua bilakatuko da bikotearentzat, batez ere, bakoitzaren alaba ospitalera iristean.

2000n, Ponferradako Udaleko Ogasun zinegotzi Nevenka Fernándezek jazarpen gupidagabea pairatu zuen arlo politikoan eta pertsonalean nahi zuena egitera ohituta zegoen gizon batengandik: udalerriko alkatea. Nevenkak badaki oso garesti ordaindu beharko duela salaketa jartzeko erabakia. Benetako gertakarietan oinarritutako istorio honetako protagonista #metoo mugimenduaren aitzindari izan zen, itzal handiko politikari bat sexu- eta lan-jazarpenagatik epaitegietara eraman zuen lehen emakumea izanik. 

30 urte ezkonduta eman eta bi seme elkarrekin izan ondoren, Mirenek senarra utzi eta salatu egingo du etengabe bortxatzeagatik. Salaketa larri horren ondorioz, semeek aukeratu egin behar dute: ama sinetsi ala, aitzitik, errugabea dela dioen aitaren alde egin. Familia-bidaia bat, bidaia judizialaren paraleloa, helburu berarekin: egia ezagutzea. 4 ataleko minisaila.

Irunek, joera hipokondriakoak dituen emakume dudatsu eta bakarti batek, herri industrial baten kanpoaldeko fabrika batean egiten du lan. Iruneren bizitza ezagunen zirkulu txiki batera mugatzen da: bere lankideak, adiskidea edo halako zerbait den bizilagun bat eta inoiz hartzen ez dituen trenen ordutegiak kontsultatzen dizkion Renfeko operadore bat. Iruneren oreka hauskorra apurtu egingo da bularrean koskor bat detektatzen diotenean eta, aldi berean, lan-gatazka bati aurre egin beharko dio. Orduan, emakumearen bizitzak ustekabeko norabide bat hartuko du: baliteke ez jakitea, baina betitik itxaron duen aukera izango du. 

Ingurumen-krisi baten ondorioz kolapso-egoeran sartu den komunitate txiki bat ahal duen moduan moldatzen da errealitate berrira. Biztanle pribilegiatuek oraina gozatzean funtsatutako bizimodu hedonista dute; besteek, ordea, bizirik iraun beste erremediorik ez dute. Zer da iristear dagoen hori? Besterik ez badago, ezerk salba al gaitezke? 

Enric Marco inoiz existitu gabeko deportatua izan zen, iritzi publikoaren eta bere familiaren aurrean imajinatzen zaila zen gezur bati eusteko gai izan zen gizona: nazien kontzentrazio-esparru batean preso hartu zutela. Karismatikoa eta sinesgarria, Holokaustoaren Biktimen Espainiako Elkarteko presidente izateraino iritsi zen Marco, eta bertan, mirespena piztu zuen bere ustezko ausardia eta sufrimenduagatik. Harik eta egun batean historialari batek bere kontakizuna erabat faltsua dela jakin zuen arte.

El tercer paisaje film-proiektu bat da, Omako baso margotua gaixoarazi zuen onddoa duena protagonista; Agustín Ibarrola euskal artistak 80ko hamarkadan Bizkaian egin zuen lana da Omako baso margotua. Obra hori land Art mugimendukoa da; hots, iragankortasuna du ezaugarri nagusi. Horri jarraikiz, artistek kondizio meteorologikoen eta giza borondatearekin lotu gabeko gainerako elementuen mende uzten dituzte euren lanak.

Lider misteriotsu batek El hoyon bere legea ezartzen duen heinean, maizter berri batek elikadura-sistema basati horren aurka borrokatzeko metodo polemiko horren aurkako borrokan inplikatuko da. Baina okerreko platera janez gero heriotza-sententzia jasoz gero, noraino iritsiko zinateke zure bizitza salbatzeko?

Ninak haurtzaroko herrira itzultzea erabaki du, kostaldera, eskopeta bat daramala poltsan eta helburu finko batekin: Pedroz mendekatzea, herriak orain omendu egiten duen idazle ospetsuaz. Jaioterriarekin, iraganeko oroitzapenekin eta Blas haurtzaroko lagunarekin berriz elkartzean, zalantzak iango ditu mendekua ote den aukera bakarra.

Telebista-film gisa sortu bazen ere, Go!azen telesailak 11 denboraldi beteko ditu. Horietako bakoitzean Euskal Herrian ekoitziako lehen telesail musikalak uda berri bat erakutsiko digu Basakabiko kanpamentuan, nola iraganeko hala gaurko abesti ezagunen bertsioen bidez. Aurtengoa umorez eta abenturaz beteriko denboraldia izango da berriro.

Bizi diren, amets egiten duten eta hazi egiten diren androidez osatutako mundu batean, bi robot fabrika berean eraiki dituzte, material berberekin eta aldi berean. Baina urteak igaroko dira topo egin baino lehen. Alexek fabrikazio-akatsa duela dirudi, eta gurasoek kanpoaldeko herri txiki batera eramango dute. Bibi, berriz, gurasoek eta irakasleek kontrolatutako ingurune kontserbadore eta exijente batean hazi da. Biek maite dute futbola. Alexek uste du ezingo duela jokatu, eta Bibiri ez diote uzten. Albaina, robot talde zoragarri batekin batera, futbol-kantxa batean elkartuko dira, eta haur-txapelketa batean izena emateko aukera sortzen denean, Alexek eta bere adiskideek edozer egingo dute Bibik txapelketa horretan parte har dezan, eta bere ametsa lortzeko zertarako gai den erakutsiko die guztiei.