Ofizialak
Partner
"Z365" edo "Zinemaldia urte osoan" Zinemaldiaren apustu estrategiko berria da, non talentu berrien bilaketa, laguntza eta garapena (Ikusmira Berriak, Nest); formakuntza eta zinema-ezagutzen transmisioa (Elias Querejeta Zine Eskola, Zinemaldia + Plus, Zinemagileen elkarrizketa); eta ikerketa, dibulgazioa eta pentsamendu zinematografikoa (Z70 proiektua, Pentsamendua eta eztabaida, Ikerketa eta argitalpenak) elkartzen diren.
Deialdia Sartu NIRE ZINEMALDIRA 
Agenda Programa eta sarrerak Bilatu 
Barbara Albert austriar zinemagileak bizitzaren eta artearen arteko dilema jorratu du bere film berrian. Licht benetako gertakarietan oinarritutako filma da, eta Maria Theresia Paradis pianojotzaile birtuosoak bere itsutasuna sendatzeko mediku baten etxean egingo duen tratamendua kontatzen du. Tratamenduak, ordea, ikusmena itzuli, baina birtuosismo musikala galaraziko dio.
Zuzendariak prentsaurrekoan aditzera eman duenez: “Maria Theresia Paradisi buruz lehenengoz irakurri nuenean, pertsonaiaz berehala maitemindu nintzen. Harrigarria iruditu zitzaidan XVIII. mendeko emakume gazte haren istorioa. Pentsa, jakin ere ez nekien Vienan hari eskainitako kale bat zegoenik”.
“Orduan –hitza urratzen dio Kathrin Resetaris gidoilariak–, Made- moiselle Paradisi buruz arakatzeko eskatu zidan. Nola galdu zuen ikusmena gau batean hiru urte zituenean, nola hozitu zitzaion musikarekiko grina, zer nolako esperimentuak egin zizkioten Mesmer sasimedikuaren etxaldean… Alissa Walser-ek idatzitako nobela oinarritzat hartu genuen, baina xehetasunetan sartzeko, kasua deskribatzen duten hainbat gutunetara nahiz garaiko prentsa-artikuluetara jo behar izan genuen”.
“Kontua da –gaineratzen du zuzendariak–, begien bitartez informazio gehiago jasotzean, bere talentuak atzera egiten zuela. Azken batean, bere erabakia izan zen pianista famatua bihurtzea, bere ikusmenaren kaltetan. Artea aukeratu zuen bizitzaren aldean”.
Barbara Alberten lan honek elementu guztiak dauzka pelikula ona izateko. Oso polita da ikusteko; protagonistaren antzezpenak baditu ñabardurak eta eboluzio interesgarri bat oro har. Baina filmak planteatu nahi duen bizitza eta artearen arteko tentsiotik harago, nabarmentzekoa da 1777ko Vienako giroa birsortzeko zuzendaritza artistikoak egindako ahalegin eskerga: musika klasikoa, jantzi irtirinak, peluka kiribildu horiek, baita rokoko erako hormapaperak ere.
Azpimarratzekoa da, halaber, Maria Dragus protagonistak jokatu duen rol osotara sinesgarria. “Nire papera prestatzeko –azaltzen du – emakume itsu askorekin egon nintzen, ikusmen graduazio desberdinak zituztenak. Batzuek ez zuten deus ikusten, beste batzuek, berriz, pittin bat. Horixe baitzen, izan ere, pertsonaiaren bilakaera irudikatzeko behar nuena. Itsuen modura ibiltzen, begiak mugitzen, ikusi gabe begiratzen ikasi nuen. Eta filmaketan lentillak erabiltzen nituen ikusmena lausotzeko”.
“Eta inork galdetu aurretik zera gaineratu nahi dut: Badakit pianoa jotzen, baina ez oso ondo”, amaitu du esaten Dragusek.
Astelehenetik ostiralera: 09:00 - 14:00 | 16:00 - 19:00.