Ofizialak
Partner
"Z365" edo "Zinemaldia urte osoan" Zinemaldiaren apustu estrategiko berria da, non talentu berrien bilaketa, laguntza eta garapena (Ikusmira Berriak, Nest); formakuntza eta zinema-ezagutzen transmisioa (Elias Querejeta Zine Eskola, Zinemaldia + Plus, Zinemagileen elkarrizketa); eta ikerketa, dibulgazioa eta pentsamendu zinematografikoa (Z70 proiektua, Pentsamendua eta eztabaida, Ikerketa eta argitalpenak) elkartzen diren.
Deialdia Sartu NIRE ZINEMALDIRA 
Agenda Programa eta sarrerak Bilatu 
Götz Spielmannek ahogozo utzi zituen zinemazaleak bere aurreko lan Revanche (2008) filmarekin, Vienako aldirietan girotutako thriller txukuna, izan ere, ingelesez mintzatua ez den film onenaren Oscarrerako izendatu zutena.
Sail Ofizialean aurkeztu duen film berriak, Oktober November, oso bestelako istorioa kontatzen du: Aktore austriar ezagun bat eta mendialdeko ostatu baten kargu dagoen bere ahizpa dira Götz Spielmannen filmeko protagonistak. Aitaren osasun arazoengatik elkartuko dira, berez bizimodu aski diferentea duten bi emakumeak.
Nora von Waldstättenek, filmean Sonjaren rola betetzen duen aktoreak, zera onartu du “film baten barruan aktore baten rola antzeztea nahiko ariketa bitxi eta nahasia da, ez baita ohikoa aktore batek aktorearena egitea”. Bere pertsonaiak itxuraz bizimodu perfektua eramaten du “baina barrutik hautsita dago, erabat jota. Irla bat da, ez du lagunik, ez aingurarik, ez dauka non babestu”, bere ahizpa berriz emakume “gogorra, sustrai finkoak dituena eta adoretsua da”, argitu du.
Spielmannek pelikula osoan zehar garatzen ditu heriotzaren eta ahizpa bien arteko loturaren gaiak; uretatik kanpo, harri baten gainean itobeharrean iraulkatzen ari den arrain baten metafora bisuala baliatuta. “Nire iritziz arteak duen gauzarik handiena irudiak dira, txiki sentiarazten gaituzten arrain horren moduko irudiak. Gidoia idazten ari nintzela, ideia- soziazioa irudien bidez zetorkidan», adierazi du zinemagileak.
Azken hatsa
Austriar zuzendariak hogei minutu inguruz luzatu du aitaren hilzoria, eta helburu jakin batekin egin du. “Gaur egungo zinean jendea hutsalki hiltzen da, heriotzari ez zaio behar adina garrantziarik ematen”, kexu da zuzendaria. “Heriotza gauza handia da, misterio handi bat, gu guztion bizitzetako funtsezko gertakaria. Nik bizitzan sinesten dut, horregatik eman diot heriotzari horrenbesteko garrantzia. Pelikulek ez lukete heriotza hutsalkeriatu behar edo jolas bat izango balitz bezala tratatu”, irmo ziurtatu du. “Aitaren azken hatsarena pertsonalki bizi izan dudan esperientzia da”; horregatik une mingarri horiek irudikatu nahi izan ditu: “senide edo pertsona hurbil baten hilzoria bizitzearena, ‘beste mundura’ nola iragaiten den ikustea, azken une horietan harekin egotea…”. Spielmannek erabakigarria deritzo filmeko pasarte hori: “aitaren hilzoriaren trantzean ahizpa biak inoiz baino hurbilago sentitzen baitira. Eta horrela, ikusleek aktoreekin batera bizi dezakete unea”, esanaz amaitu du.
S.B.
Astelehenetik ostiralera: 09:00 - 14:00 | 16:00 - 19:00.