Zure ametsik goxoena errealitatea. Errealiate­an poesia esistitzen de­lako eta zu bazara hori ikusteko gai. Bizitzan zorioneko izan za­ra eta jakin badakizu. Solerrek zuri aktore izan nahi zenuela esan zenionean, ero esaten zi­zun. Zuk Solerreri ero, idazle izan nahi zuelako. Orain, urteak igarota ingelesen bidean elkar­tu zarete.Nork esango zizun zu­ri 25 urte aurrerago bide hone­tan ibiliko zinela... Espainiako aktoreei Hollywooderako bidea ireki duzulakoan aipagai zaitu espainiako kritikak, baina kan­poan badituzu bestelako laudo­rioak, esku tartean baitaukazu New Yorkeko kritikaren saria eta hirutan Golden Globekobe­tarako proposatu zaituzte.

Donostiak bereago zaitu “27 ordu” filmagatik eta Zinemaldiak maite zaituela badakizu. Behin baino gehiagotan Donostiatik egindako deiari erantzun bai­tiozu. Beti prest Antonio. Langi­lea ematen duzu, bazara. Eta ez bakarrik “leku guztietan dago” Spike Leek esan zuen moduan. Ez da bakarrik egote hutsaren kontua, egoten jakin behar da. Eta zuk, badakizu, jakin. Harre­man publikoetan bikaina zara, taxista batekin zaudenean edo­ta gobernari baten ondoan. Bo­kazioz gizatiarra, bokazioaz ak­tore. Argi izan zenuen hasi ha­sieratik. Laster murgildu zinen antzezpen eskolan eta antzer­ki talde independenteekin lane­an. Eta esperimentazioan, jaki­na, hori baita bizitzak eskeintzen dizun oparirik goxoena: esperimentazioa. Zeure bidea txu­kuntzen 80ko hamarkadan Ma­drilera iritsi zinen. A ze garaiak! Pedro Almodovarrek rol txiki bat eman zizun bere bigarren fil­mean, Laberinto de Pasiones-en, eta rol handiagorik ere, Ma­tador (1986), La ley del deseo (1987), Mujeres al borde de un ataque de nervios (1988) edota ¡Átame!-n (1998).

Eta Almodovarren pelikule­tan egindakoaren ondorioz (ho­rretarako daude lagunak) Holly­woodera iritsi zinen. Malagatik Hollywoodera, a zer nolako saltoa! Bidaian hamaika abentura, une zoriontsu eta ez horren­bestekoak izango ziren, zu zeuk iñork baino hobeto dakizu. Bi­dean ere hori baino gehiago, two much, Melanie.

Eta Hollywooden, filmak, ba­ta bestearen atzetik etorri ziren 90eko hamarkadan: The House of the Spirits (Bille August, 1993), Philadelphia (Jonathan Demme, 1993), Interview with the Vampire: The Vampire Ch­ronicles (Neil Jordan, 1994) edo Desperado (Robert Rodriguez, 1995), kasu. Zuk aurrrera beti. Mariachia, boxeadorea, azeria, banpiroa, hiltzailea... Horren­beste bizitza bizi ezkero, den­bora bilatu behar Antonio iza­teko.

Alan Parkerren Evita musi­kalarekin beste motatako ospea eta arrakasta komertziala eza­gutu zenuen, berriro Madonnarekin bidean (¡aingerutxoa!). Au­rrerago Martin Campbellen The Mask of Zorrok Donostiara era­karri zintuen berriro. Eta hemen, ikuslegoaren aurrean Hopkins jaunari Donostia saria eskein­tzerakoan, bere misterio eta se­kretuak maite zenituela aitortu zenion. Zeintzuk dira zeureak? Abentura epikoak thrillerrak, komediak eta azkenetarikoa drama erromantikoa, The Other Man filmea. Richard Eyreren pe­likula Zinemaldian ikusi ahal izango dugu, Sail Ofizialean, lehiaz kanpo. Zurekin lehiatze­rik bada? Zuzendaria, aita, ak­torea, senarra...

El Premio Donostia se lo entregará Pedro Almodóvar esta noche a las 22:30 en el Kursaal. El acto puede seguirse en directo por Telefestival, en la pantalla de la Plaza Okendo y a través de la web oficial del Festival. En diferido, a las 0:35, por la 2 de Televisión Española.

Iratxe FRESNEDA