Manuel Abramovich, Filipa César, Raymond Depardon, Damien Manivel eta Kohei Igarashi, Ilian Metev, Hong Sang-soo eta Frederick Wiseman zuzendarien azken film luzeak gehitu dira Zabaltegi-Tabakalera sailera. Iaztik lehiaketa-sail bihurtua, aurten The Square (Ruben Östlund) filmak, Canneseko Urrezko Palmorriaren irabazleak, emango dio hasiera.
Frederick Wiseman (Boston, Estatu Batuak, 1930) zinemagile bikaina, 2016an bere lan-ibilbidea ohoratzeko Oscar saria jaso zuena, Estatu Batuetako gizarteari, lan-esparruei eta erakunde publikoei buruz egin dituen erretratu zorrotzengatik da ezaguna. Azken alor horretakoa da bere azken filma, Ex Libris: New York Public Library, non munduko jakintza-erakunde handienetako batean barneratuko baitu ikuslea. Bere lan-ibilbidean egiten duen 45. filma da, Veneziako Sail Ofizialeko lehian sartu da. Wisemanek Crazy Horse aurkeztu zuen 2011n Zabaltegi-Bereziak sailean, Pariseko kabaret mitikoa aztertzen zuen film bat.
Raymond Depardon (Villefranche-sur-Saône, Frantzia, 1942) frantses argazkilari eta zinemagile ospetsua, Gamma agentziaren sortzaileetako bat eta Magnum agentziako argazkilaria, bitan izan da dokumental onenaren Cesar sariaren irabazle: Reporters (1981) filmarengatik lehenbizi, eta Délits Flagrants (1994) obrari esker ondoren. 12 jours / 12 Days filmean (emanaldi berezia Canneseko zinema-jaialdian), Frantziako zentro psikiatrikoetan barneratutakoek epailearen aurrean izandako entzunaldiak eskuratu ditu Depardonek. Haien zoria 12 egun zeharo garrantzitsutan erabakitzen da, osasun-txostenaren, sendagilearen gomendioaren eta epailearen ebazpenaren baitan.
Hong Sang-soo (Seul, 1960) zinemagileak lengoaia zinematografiko eta estetika bereziak garatu ditu idatzi eta zuzendu dituen 17 filmetan, eta halaxe bihurtu da hegokorear zinemagile ezagunena nazioartean. Iaz zuzendari onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zuen Donostian Dangsinjasingwa dangsinui geot / Yourself and Yours-i esker. Geu-hu / The Day After, nagusiarekin amodio-harremanetan zebilen langile baten ordez sartu den emakumearen lehen lanegunaren berri ematen duen film bat, Canneseko Sail Ofizialean lehiatuko da.
Manuel Abramovichek (Buenos Aires, 1987) dozenaka sari jaso zituen La reina (2013) film laburrarekin; orain, bere bigarren film luzea aurkeztuko du, lehenbizikoa, Solar (2016), BAFICIn aurkeztu ondoren. Soldado-k Berlinaleko Generation sailean parte hartu zuen; film horren bidez, Abramovichek armadan sartzea erabaki duen gazte baten begiradaren bitartez aztertzen du zer zeregin duen Argentinako armadak egun, diktadura amaitu zenetik hiru hamarkada igaro direnean.
Filipa César artista eta zinemagileak (Oporto, Portugal, 1975), zeinak Living Archive eta Visionary Archive ikerkuntza-proiektuetan parte hartu baitu, 2001ean Ginea-Bissaun aurkitutako material entzunezko eta zinematografikoa aztertzen du Spell Reel filmean. Metrajeak Gineako zinemagintzaren sorreraren lekukotza ematen du, 1973an eraildako Amílcar Cabralen ikuspegi deskolonizatzailearen barruan. Berlinen digitalizatua eta zuzenean erakutsia eta komentatua, Berlinaleko Forum sailean aurkeztutako material honek hainbat eztabaida, kontakizun eta aurreikuspen eragin ditu.
Lan-ibilbideari ekin zionetik, nazioarteko zinema-jaialdietan errekonozimendua jaso dute Clément Cogitore (Colmar, Frantzia, 1983) artista garaikidearen lanek: lehen film laburrak, Chroniques-ek (2006), aipamen berezia jaso zuen Entrevues Belfort zinema-jaialdian; Visités (2007) eta Archipel (2011) Locarnoko sail ofizialerako aukeran sartu ziren; eta Bielutine. Dans le jardin du temps (2011) Canneseko Errealizadoreen Hamabostaldian aurkeztu zen. Braguino filmaren 49 minutuak Siberiako basoaren erdian daude girotuta.
Damien Manivelek (Brest, Frantzia, 1981) –Un jeune poète (Locarnoko aipamen berezia 2014) eta Le parc (Cannes 2016) filmen egilea– eta Kohei Igarashik (Shizuoka, Japonia, 1983) –Voice of Rain That Comes at Night (Seul 2008) eta Hold Your Breath Like a Lover (Locarno 2013) filmen errealizadorea– elkarrekin zuzendu dute La nuit où j’ai nagè / The Night I Swam, Frantziaren eta Japoniaren arteko koprodukzio bat, Veneziako Orizzonti sailerako aukeratua.
Bere lehen filma, Poslednata lineika na Sofia / Sofia’s Last Ambulance (2012), Canneseko Kritikaren Astean aurkeztu ondoren, Ilia Metevek (Bulgaria, 1981) 40tik gora sari eskuratu zituen: besteak beste, dokumental onenarena Karlovy Varyko zinema-jaialdian. Bere bigarren film luzearekin, ¾ izenekoarekin, familia batek elkarrekin emango duen azken uda irudikatu du, eta Cineasti del Presente saileko Urrezko Lehoinabarra irabazi berri du Locarnoko zinema-jaialdian.
Ohar honetan aipatutakoei gehitu behar zaizkie aurrez iragarritako film luze hauek: L’amant d’un jour / Lover for a Day , Philippe Garrelena; Tesnota / Closeness, Kantemir Balagoven lehen lana; Saura(s), Félix Viscarretek zuzendua, Cineastas contados sailaren barruan; Gustavo Salmerónek zuzendutako lehen lana, Muchos hijos, un mono y un castillo; No intenso agora / In the Intense Now, João Moreira Salles brasildar zinemagilearena; Juan Cavestanyk eta Álvaro Fernández Armerok Movistar+erako idatzitako Vergüenza telesailaren munduko estreinaldia.
Film laburren alorrean, obra hauek gaineratu zaizkie lehenago ere jakinarazitako Plágan / Plague (Koldo Almandoz) eta Plus Ultra-ri (Samuel M. Delgado eta Helena Girón): El sueño de Ana, José Luis Torres Leiva txiletar zinemagilearena, Obreras saliendo de la fábrica, El cielo, la tierra y la lluvia eta iaz sail honetarako aukeratutako El viento sabe que vuelvo a casa obren egilea; Gwendolyn Green, Tamyka Smithena, 2015ean Ikusmira Berriak programaren lehen edizioan parte hartu zuen; Calipatria, Gerhard Treml eta Leo Calicerena, 2016an Ikusmira Berriak programan parte hartu eta postprodukzioko REC Saria eskuratu zuen lana; Flores, 2017an IndieLisboan FCSH Saria / Nova New Talent Award - Short Film saria irabazi zuena, Jorge Jácomek zuzendua; eta Sram / Shame, Petar Krumovena, amaren eta neskalagunaren artean aukeratu behar duen mutil baten dilema jorratzen duena.
Urtero, Frantzian, 92.000 lagun baino gehiago sartzen dituzte zentro psikiatrikoetan beren baimenik gabe. Legearen arabera, ospitaleak 12 egun ditu pazientea epailearen aurrean jartzeko. Osasun-txostenean eta sendagile baten gomendioetan oinarrituta, funtsezko erabakia hartu behar da: pazienteak joan ala geratu behar du? Hamabi egun dira, eta horiek igarotakoan betirako alda daiteke bizitza. Raymond Depardon zuzendari eta argazkilari prestigiotsuak entzunaldi horietara sartzeko aukera izan du, lehenbiziko aldiz, eta justiziaren eta psikiatriaren arteko elkargune berezi horiek jaso ditu. Film harrigarri eta argigarria da, eta hitza ematen die orain arte ez zutenei.
Mila pianista gaztea atzerrian audizio bat egiteko prestatzen ari da. Anaiak, Nikik, arreta galarazten dio absurdorako duen talentu desiragabearekin. Aitak, Todor astrofisikoak, ez dirudi seme-alaben kezkei aurre egiteko gai. Familia baten erretratua, elkarrekin igaroko duten azken udan zehar.
Siberiako taigaren erdian, herri hurbilenetik 450 miliatara, bi familia bizi dira: Braguinetarrak eta Kilinetarrak. Haraino ez da errepiderik iristen. Braguinora heltzeko modu bakarra Jenisei ibaian bidaia luzea egitea da, ibaiontziz lehenbizi eta helikopteroz ondoren. Bi familiek ez dute beste inoren beharrik; beren arau eta printzipioei jarraikiz bizi dira. Herriaren erdian hesi bat dago. Bi familiek ez diote elkarri hitz egin nahi. Ibaian irla bat dago, eta bertan beste komunitate bat ari da eratzen: haurrena. Askeak, basatiak, ezinezkoa da zer egingo duten jakitea. Bestearekiko eta basapiztiekiko beldurrak, batetik, eta baso amaiezinak ematen duen pozak, bestetik, istorio krudel bat garatuko dute, non tentsioek eta beldurrak emango baitiote forma antzinako gatazka horren geografiari.
Erailketa bategatik zigortua, Sergio Cassilas isolamendu-zelda batean bizi da. Egunero ordubetez lan egiten du Calipatriako desertuko espetxeko lorategian. Espetxezain baten laguntzarekin, bere film gogokoeneko paisaiatik ekarritako lur-kargamentu bat sartuko du kartzelako lurretan. Han lanean ari dela, Sergiok azalduko du zer esanahi duen lurraren sekretuak bere biziarteko espetxe-zigorrerako. Benetako historia batean oinarritua, filmak Sergioren ibilaldi geldoa dokumentatzen du, espetxeko patioan zehar. Kameraren begirada estatikoak urruneko lorategiraino jarraitzen dio. Ikuspegia giltzapean eduki arren, Sergioren istorioak, aldiz, espetxearen hormetatik harago eramango gaitu, Rio Grande ibaiaren paisaia ikonikoetarantz eta Yukoneko (Alaska) lurralde kartografiatu gabeetarantz. Halakoek lotura estua dute lurralde basatiei, zorte-kolpeei, lanaren bidez aberastu diren gizonei eta guztiontzako lur eta askatasun-promesari buruzko amerikar mitoekin.
Anak bikotekidearekin izandako ametsa kontatuko digu; izan ere, duela gutxi hil da bikotekidea. El sueño de Ana José Luis Torres Leiva prestatzen ari den hurrengo film luzearen epilogoa da; Vendrá la muerte y tendrá tus ojos izenburupean, heriotzari, amodioari eta aro berri baten hasierari buruz hitz egingo digu.
Ex Libris: The New York Public Library filmak munduko jakintza-erakunde handienetako batean barneratzen du ikuslea, aztertzeko nola jarraitu duen erakunde ospetsu horrek bere ohiko jarduerak egiten, aldi berean iraultza digitalera ere egokituta. Ex libris: The New York Public Libraryk, hain zuzen ere, liburutegiek informatzeko eta hezteko era asko dituztela erakutsiko du: liburuak, kontzertuak, hitzaldiak, eskolak eta beste hainbat. Liburutegi honek ahaleginak egiten ditu jakintza aurreratuaren ikaskuntza sustatu eta komunitatea sendotzeko.
Krisi naturaleko egoera batean, Azoreetako biztanle guztiak ebakuaraziko dituzte, hortentsia-izurrite kontrolik gabea dagoelako, irletan lore arrunta bada ere. Bi soldadu gaztek gidatuko gaituzte, paisaiaren edertasunaren lilurapean, joatera behartutako horien istorio tristeetan zehar eta tinko aurre egin eta irletan bizitzen geratzeko berezko nahian barrena. Filmaren ibilbidea gogoeta nostalgiko eta politiko bihurtuko da, kidetzari, lurralde-nortasunari eta jatorri ditugun lekuetan hartzen ditugun rolei buruz hausnartzeko.
Areum bere lehen lanegunarako prestatzen ari da. Bongwan-ek, haren nagusiak, amodiozko harremana zuen Areumek ordezkatzen duen emakumearekin. Harreman hori duela gutxi hautsi da. Egun horretan, beste guztietan bezala, Bongwan egunsentia baino askoz ere lehenago aterako da etxetik lanera joateko. Ezin dio joan berri den emakumearengan pentsatzeari utzi. Egun horretan bertan, Bongwanen emazteak, etxean, maitasun-eskutitz bat aurkituko du. Abisatu gabe, bulegoan agertuko da, eta joandako emakumearekin nahastuko du Areum.
Benetako gertakarietan oinarritua, Gwendolyn Green alargun adinduaren istorioa da hau. Palm Springseko egoitza hesitu batean ematen ditu bere egunak, bakardadean, beste garai batean harrapatuta egongo balitz bezala. Trebetasun sozialen falta eta isolamendua direla-eta estututa sentituko da Gwendolyn; orduan, telefonoa hartu eta 911era deituko du giza konexioaren bila. Gwendolynek harreman berezia eratuko du erantzun duen agentearekin, eta harengan aurkituko du irrikatzen dituen zaintza eta mundu modernoarekiko konexioa.
Gwendolyn Green instalazio baten bidez, esperientzia inguratzaile bat bezala aurkeztuko da. Bertaratutakoak Gwendolyn-en sukaldean, film gehiena igarotzen de tokia, pelikula ikusteko aukera izango dute. Bertan tiraderak irekitzeko aukera izango dute, higatutako mahai-tresnen zehar Gwendolynen bizitza ikus ahal izateko. Telefonoa erantzun ahal izango dute bere ahotsa entzuteko eta bere bere bizitza pribatuaren pistak ematen dituzten notak irakurtzeko aukera izango dute.
Tabakaleran filman oinarritutako instalazioa ikusi ahal izango da:
IRAILAREN 21etik URRIAREN 29era. 10:00-22:00
https://www.tabakalera.eu/eu/gwendolyn-green-instalazioa-tamyka-smith
Japoniako mendiak elurrez estalita daude. Gauero bezala, arrantzalea hiriko azokara iritsiko da. Haren martxak 6 urteko semea iratzarriko du, eta ezingo da berriz lokartu. Etxean, guzti-guztiak lo daudela, txikiak marrazki bat egin eta bere diru-zorroan gordeko du. Goizean, haren soslai lokartua eskolarako bidetik aldenduko da, elurretan barrena…
Gazte batek armadarekin bat egitea erabakiko du. Armadako bandaren danbolin-jotzaile bihurtuko da, eta bere egunerokoan prestakuntza militarra eta musika uztartzen ditu orain. Zein da Argentinako armadaren eginkizuna gaur egun, diktaduraz geroztik hogeita hamar urte pasatxo igaro direnean? Zer esan nahi du gerrarik gabeko herrialde batean soldadua izateak?
2001ean, Bissaun, entzunezko eta zinematografiako materiala zuen artxibo bat atera zen agerira. Ia-ia erabat suntsitutako metrajeak Gineako zinemagintzaren sorreraren fede ematen du, betiere Amílcar Cabral-en, 1973an eraildako iraultzaburuaren, ikuspegi deskolonizatzailearen barruan. Sana na N’Hada eta Flora Gomes ginear zinemagileekin lankidetzan, baita beste aliatu batzuekin elkarlanean ere, Filipa César zuzendariak bidaia bat irudikatzen du, non iraganeko material hauskorrak amets egiteko prisma gisa funtzionatzen baitu, haren bitartez begiratu dezagun. Berlinen digitalizatua, zuzenean erakutsia eta komentatua, materialak eztabaida, kontakizun eta iragarpenak sustatzen ditu. Hasi Ginea-Bissauko herrixka isolatuetatik eta Europako hiriburuetaraino, film mutu horiek dira jendeak, krisian dagoen mundu baterako, antidotoak bilatzeko duen heldulekua.
Macho eraikuntzan lan egiteko piper egiten duen ikasle txiro bat da. Bere argi-izpi bakarra bere neska-laguna da, Donna. Baina Donnari lotsa sortzen dio Machoren amak, eskolako garbitzailea baita. Machok bere amaren eta maitearen artean aukeratu beharko du, eta bere irtenbidea aurkituko dio egoera horri.